martes, 19 de febrero de 2008

Cien días


Un poco de tarde gris

Para mis ojos

Bueno

Tampoco está tan mal

Quemo una barra de incienso

“Zen”

según la caja.


Debe hacer algo de efecto

Por los colores brillantes

Que relamen las paredes

Por el desfile de muertos

Que reaparece en mi cabeza


Por los cien días de fuego

Que me he tragado...


Hablar del dolor es tan fácil

No voy a reivindicar

Mis puñaladas otra vez.


Solo me queda una noche muy larga

Agarrada de un suspiro kilométrico

Me costo tanto aterrizar de nuevo en mi cama

Pero eso nunca lo sabréis...


Cuando me ancoro serio y estricto

Y no quiero nada de nadie

Porque decido amordazarme a mis ideas

Soy un poco gilipollas

Esta vez me ha faltado poco

Para que me engullan mis llamas

Por querer enfrentarme solo

A mi monstruo favorito.


Estoy alegre de estar pisando

El cielo de arena que me he construido

Aún quedan muchos detalles

si me queréis echar una mano

ya sabéis...


Gracias

Por quedaros

Cuando dije que os marcharais


Gracias

Por sobrevivirme estos cien días


Gracias

Por soportarme

Y por creer en mi

Cuando yo menos creía...


Ahora se apaga el incienso

Y refluyen las normalidades

En la habitación


Quedan aún muchos días lejanos

Donde nos podamos ver

Y ahora ya tengo un sitio en mi alma

Limpio sin subterfugios ni mentiras

Donde poder ser yo


Aún quedan muchos detalles

Si queréis echar una mano...

Ya sabéis.

3 comentarios:

Anónimo dijo...

SuBi:

Ese klemente weno ahi! Tens una força de voluntat realment envejable tiu, k lo sepas. 1er el tomacco, despres la mirra, i ara ke sera? el cafe? xDDDD Wenu ke segueixi aixi titu, i congratulacions desde el teu poble natal jajaja

Unknown dijo...

Molt bé, aquest és superoptimista per ser tu!
Je je

Dani Clemente dijo...

Tranqui tere q tornare aviat a les andades xd